



Logowanie
Pogoda
Informacje ogólne
Organizacja pracy
Samorząd Uczniowski
Dokumenty i regulaminy
- Ceremoniał szkolny
- Regulamin korzystania z telefonów
- Załącznik do regulaminu korzystania z telefonów
- Procedury ewakuacji
- Program wychowawczo - profilaktyczny
- Plan ewaluacji wewnętrznej
- Wewnątrzszkolny system doradztwa zawodowego
- Regulamin korzystania z szafek
- Plan utrzymania i polepszenia warunków lokalowych i wyposażenia
- Procedury pomocy psychologiczno - pedagogicznej
- Procedury bezpieczeństwa w szkole - COVID 19 1.09.2021 r.
- Regulamin zdalnego nauczania
Świetlica szkolna
Zdrowie i profilaktyka
Pomoc psychologiczno - pedagogiczna
Biblioteka
Archiwum artykułów
- kwiecień, 2022
- marzec, 2022
- luty, 2022
- styczeń, 2022
- grudzień, 2021
- listopad, 2021
- październik, 2021
- wrzesień, 2021
- sierpień, 2021
- lipiec, 2021
- czerwiec, 2021
- maj, 2021
- kwiecień, 2021
- marzec, 2021
- luty, 2021
- styczeń, 2021
- grudzień, 2020
- listopad, 2020
- październik, 2020
- wrzesień, 2020
- sierpień, 2020
- lipiec, 2020
- czerwiec, 2020
- maj, 2020
- kwiecień, 2020
- marzec, 2020
- luty, 2020
- styczeń, 2020
- grudzień, 2019
- listopad, 2019
- październik, 2019
- wrzesień, 2019
- sierpień, 2019
- lipiec, 2019
- czerwiec, 2019
- maj, 2019
Artur Mateusiak drugi raz laureatem konkursu poetyckiego
Pod koniec ubiegłego roku Miejska Biblioteka Publiczna im. W. Gomulickiego w Ostrołęce ogłosiła wyniki tegorocznego XXIX Ostrołęckiego Konkursu Poetyckiego „Pierwszy krok w poezję”. Adresatami konkursu była młodzież w wieku od 11 do 18 lat. Ogółem 35 uczniów szkół podstawowych i średnich przedstawiło do oceny jury 58 wierszy.
Wśród "młodych poetów" dostrzeżono wiersz Artura Mateusiaka z klasy 8b Szkoły Podstawowej im. Mikołaja Kopernika w Goworowie pod tytułem "Na niebie", za który zdobył III miejsce. Gratulujemy i jesteśmy bardzo dumni, że już po raz drugi Artur został nagrodzony w konkursie poetyckim.
Ewa Lubiak
„Na niebie”
To był ten jeden z nielicznych dni,
Gdy wśród wyścigu, gdzie złość się tli,
Usiadłem na trawie w promieniach słońca,
Błagając w myślach by dzień tak błogi nigdy nie miał swojego końca.
Szumiał wiatr, chciał obudzić drzewa,
Szepcząc im cicho, że ptaszek już śpiewa.
I na mnie swój wzrok obłoki zwróciły,
Byłem tak mały, jak mrówka w mym świecie, i oczy moje niebie błądziły.
Czułem ten spokój bijący od nieba,
Jeden promyczek tak serce rozgrzewa,
I nic tylko patrzeć, i nic tylko słuchać,
Jak śpiewają ptaki, gdy wiatr raczy dmuchać.
Patrzyłem na niebo, błękitne, potężne,
A na nim chmury i słońce mosiężne,
Wielkie i dumne, jak dyrygent orkiestry - przewodzi światem.
I siedzę, i myślę. Co sądzić mam zatem?
Na niebie chmur wiele,
Takie chmury jak przyjaciele,
Jedne są razem, inne na chwilę,
Niekiedy obłoki oddalone o milę.
Każdy obłok jest inny, odmienny
Czy i nie człowiek tak w życiu zmienny?
Każdy szuka drogi, każdy muzę wzywa.
Człowiek wiele ma twarzy i wiele ukrywa.
Artur Mateusiak