XXVIII wydanie konkursu recytatorskiego - „Najpiękniejsze wiersze polskie w hołdzie Janowi Pawłowi II”

18 maja 2022 roku, w 102 rocznicę urodzin Świętego Jana Pawła II, 17 lat po Jego śmierci uczestniczyłam w 18 wydaniu konkursu recytatorskiego - „Najpiękniejsze wiersze polskie w hołdzie Janowi Pawłowi II”. Oczywiście po raz 18 przygotowały go dwie nauczycielki polonistki - p. Agnieszka Kosiorek i p. Ewa Lubiak ze Szkoły Podstawowej w Goworowie.
Robią to od tylu lat, a za każdym razem towarzyszą temu konkursowi wzruszenia i emocje. Za każdym razem zachwyca mnie- widza i słuchacza, miłośnika poezji - jego niepowtarzalny klimat. Każdy punkt tego konkursu był perfekcyjnie przygotowany i zrealizowany. Obie panie na wstępie przybliżyły postać Świętego Jana Pawła II - naszego papieża. W tym punkcie tej pięknej uroczystości nie mogło zabraknąć osobistych wspomnień o J.P.II. P. Ewa Lubiak przypomniała, ze wzruszeniem i łezką w oku, jak to wybrała się wraz z przyjaciółmi do Watykanu w 2005 r., żeby wziąć udział w uroczystościach pogrzebowych Papieża.
Dla młodego pokolenia Polaków, które nie poznało osobiście tego Wielkiego człowieka, jest to ważne. Agnieszka Kosiorek, jak również inni obecni na sali spotykali papieża, podczas pielgrzymek do Polski. Wzrastaliśmy, bo ja również zaliczam się do tego grona, karmiąc nasze dusze i serca Jego homiliami, mądrością i ujmującymi żartami. Jesteśmy pokoleniem J.P.II.
Recytujący, a było ich trzydzieścioro, nie mieli okazji uczestniczyć w pielgrzymkach i spotkaniach na żywo, poznać Go. Takie konkursy, jak ten, są doskonałą okazją, by im tę postać przybliżyć. Oczywiście czerpią też informacje od rodziców, dziadków i nauczycieli. Jedna z uczestniczek konkursu podczas spontanicznej rozmowy wypowiedziała takie słowa: „Jan Paweł II musiał być cudownym człowiekiem – papieżem, skoro wszyscy się tak mocno wzruszają i tęsknią za nim”. Tak, to prawda. Pozostały nam jednak po nim Jego nauki, homilie, żarty, słowa pełne nadziei i Jego dzieła literackie. Mamy do czego się odwoływać, do czego wracać. Pamiętamy o Nim i chcemy tę pamięć pielęgnować.
Konkursowi pod hasłem „Najpiękniejsze wiersze polskie w hołdzie Św. Janowi Pawłowi II towarzyszyło w tym roku hasło „Pokój Tobie Polsko”. Stąd zapewne P. Ewa i P. Agnieszka zaprezentowały się w bieli. Najmłodszy uczestnik konkursu to Jan Dąbrowski - uczeń kl. IV b. To właśnie Jego Wójt Gminy Goworowo, Piotr Kosiorek nagrodził indywidualnie, dodatkową nagrodą. Najstarsi recytujący to ósmoklasiści. Uczniowie sięgnęli po najpiękniejsze wiersze, ale też bardzo trudne. Dali jednak radę. Podołali zadaniu. Pewne jest, że „połknęli” bakcyla recytatorskiego i włożyli w tę recytacje ogrom pracy i wysiłku. Wyglądali pięknie. Niektórym udzieliła się atmosfera wzruszenia i nostalgii. Na sali panowała przejmująca, wymowna cisza.
Przy ocenie recytacji Komisja brała pod uwagę: dobór repertuaru, ogólny wyraz artystyczny, kulturę słowa i sposób interpretacji. W kategorii wiekowej kl. IV – VI -I miejsce przyznała Filipowi Bielarczykowi z kl. IVb, II miejsce- Natalii Zalewskiej z kl. VI a, III miejsce – Natalii Dobkowskiej z kl. VI a oraz IV miejsce Janowi Dąbrowskiemu z kl. IV b, którego recytacja wiersza W. Broniewskiego „Bagnet na Broń” mocno mi zapadła w pamięć. Wyróżnienie w tej kategorii otrzymały: Zuzanna Gałecka i Anna Twardziak.

W kategorii wiekowej kl. VII-VIII - I miejsce przyznano – Natalii Ciepierskiej, II miejsce Antoniemu Wieczorkowi, III Zofii Jastrzębskiej, IV miejsce – Mai Strzałkowskiej. Wyróżnienie otrzymał Jehor Bezverhyi Jehor, to uczeń kl VII a. Mieszka w Goworowie od wybuchu wojny na Ukrainie, wcześniej uczęszczał do kijowskiej szkoły podstawowej. Jehor zarecytował wzruszający wiersz pt. „Ojczyzna”. Nie dało się nie uronić łzy podczas jego recytacji…
„Ja do Ciebie powrócę, wtórem liści alei.
Tylko czas niech nie skraca mej gasnącej nadziei.
Niech mnie życie nie smuci, nie rozżala deszcz rzewny,
Ja do Ciebie powrócę, ma Ojczyzno – na pewno”.

Chłopiec miał o wiele wyższy stopień trudności, bo przecież od niedawna uczy się języka polskiego. Z dnia na dzień znalazł się w obcym miejscu, wśród nieznanych mu ludzi. W sercu nosi ból i żal. Zarecytował dobrze ten wiersz, jak również wiersz Władysława Bełzy- „Katechizm małego Polaka” wspólnie z Karolem Świądrem na rozpoczęcie konkursu.
Warto dodać, że oprócz recytacji zabrzmiał dostojnie dźwięk saksofonu, bo Marta Dymerska wykonała na nim utwór „Rozkwitały pąki białych róż”.
Chciałoby się powiedzieć - Ja to mam szczęście… Ale zaśpiewała to pięknie Aneta Gałązka - absolwentka Szkoły Podstawowej w Goworowie, „że żyć mi przyszło w kraju nad Wisłą. Ja to mam szczęście…”

Joanna Gryczka